بررسی معیارهای کارایی تحت سناریوهای مختلف برنامه بندی آبیاری در شبکه آبیاری سد درودزن

چکیده-در این تحقیق بهینه سازی همزمان معیارهای کارایی (عدالت و بهره وری) برای انتخاب روشهای بهینه مدیریت آب در مزرعه،با استفاده از الگوریتم ژنتیکدر شبکه آبیاری سد درودزن مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان داد که تأثیر بهبود مدیریت آب آبیاری در مقیاس مزرعه (افزایش راندمان کاربرد آبیاری و کسر کاهش آب) روی افزایش معیارهای کارایی نسبت به اثر بهبود راندمان انتقال آب در کانال ها روی  این معیارها بسیار بیشتر است. افزایش راندمان کاربرد آب در مزرعه (از 30 درصد به 90 درصد) و راندمان انتقال در کانال ها (از 70 درصد به 90 درصد) منتهی به اثر افزایشی حداکثر و حداقل روی عدالت در توزیع آب (به طور میانگین به ترتیب 2/48 درصد و 7/17 درصد) و بهره وری (به طور میانگین به ترتیب 92 درصد و 10 درصد) می شود. اثر افزایشی کسر کاهش آب (0/0 تا 8/0)روی عدالت و بهره وری به طور میانگین به ترتیب برابر با 4/31 درصد و 10 درصد است. مقادیر معیارهای کارایی از سال آبی مرطوب به سال آبی خشک نیز کاهش یافت. برای دستیابی به عدالت و بهره وری بالاتر، سیستم آبیاری قطره ای در مقادیر کم کسرهای کاهش آب (کمتراز و یا مساوی 4/0) و سیستم آبیاری بارانی برای مقادیر بیشتر کسرهای کاهش آب (بزرگتراز و یا مساوی 6/0) بهترین سیستم تشخیص داده شدند. ضمناً وقتی که معیارهای کارایی عدالت و بهره وری بطور همزمان بررسی می شود، برای یک روش خاص برنامه بندی کم آبیاری و تحت یک مقدار مشخص آب آبیاری، با افزایش عدالت، کاهش در بهره وری آب قابل صرفنظر کردن است.